De B-ploeg zakte vrijdag met een bang hartje af naar Merelbeke, nieuwsgierig naar de opstelling van de thuisploeg. Merelbeke was immers ook nog niet zeker van behoud, en dus was de vraag in hoeverre zij zouden versterken. Basisspelers Stefaan en Jan, beide D4, waren van de partij, aangevuld met D0 Sara en C6 Alan. Toch stevig dus, met andere woorden.
Tim en Christian mochten de spits afbijten. Tim had geen enkele moeite met de vooral verdedigend ingestelde Jan, maar Christian had meer moeite met het alles-of-niets-spel van Stefaan. Of waren het ook wat zenuwen? Niet de verhoopte start van de partij dus. Nadien kwam ikzelf in de eerste twee sets tegen Alan nauwelijks in 't spel voor, maar met een beetje geluk (en toch ook wat kunde) wist ik het tij nog te keren om in de belle te winnen. Bart had intussen kennis gemaakt met het allround pingpong van Sara, en moest de overwinning aan zijn jeugdige tegenstandster laten. 2-2 dus.
Tim bleef verder knallen en stuurde Stefaan met 3-0 wandelen, Christian kwam stilaan onder stoom en kon in een gelijklopende partij het laken naar zich toetrekken in de belle. Yes! Een kloof...
Niet veel later was de kloof verdwenen. Bart wist geen raad met de anti-top van Alan, en zelf werd ik belachelijk gemaakt door Sara - nog niet vaak meegemaakt. 4-4 halverwege, alles te herdoen.
Ook na de 5de ronde bleef het gelijk opgaan: Bart deed wel lang mee tegen Jan, maar moest toch zijn meerdere erkennen na een 3-1 verlies, terwijl ik met omgekeerde cijfers de maat nam van Stefaan, die wat te veel fouten maakte om me echt te kunnen verontrusten. 5-5 en de gemoederen in de tribune begonnen op te laaien.
De commotie in het publiek bereikte een piek tijdens de wedstrijd tussen Christian en Alan. Tim had intussen al in het zand gebeten tegen Sara, maar Christian was in een stevige strijd verwikkeld. Ieder punt werd - aan beide kanten - onthaald op een stevig applaus, en dit tot grote frustratie aan de andere tafels in de zaal. Begrijpelijk, maar de belangen waren natuurlijk groot. Bij een 2-1 stand in het voordeel van Alan, kregen beide spelers in de 4de set een handvol set- of matchpunten, maar uiteindelijk viel het dubbeltje aan de verkeerde kant: 16-14 voor Alan in set vier, en Merelbeke 7-5 voor.
Niks verloren uiteraard: Bart begon uitstekend aan zijn wedstrijd tegen Stefaan en kwam snel 2-0 voor. Zelf speelde ik tegen Jan niet mijn beste wedstrijd, maar ondanks het feit dat ik 2-0 achterkwam had ik wel het gevoel dat er meer in zat. Er kwam helaas niet meer uit, en ik moest met 3-0 afdruipen. Intussen kwam Stefaan ook meer en meer in de match tegen Bart, en moest een belle beslissen over ons lot. Daarin kwam Bart jammer genoeg niet meer in het stuk voor, en dus was de 9 voor Merelbeke binnen.
Teleurstelling troef dus. Zelf ging ik troost zoeken in de cafetaria met een Omer, en zag daardoor nauwelijks hoe Christian nog knap de maat nam van Sara. Voor Tim hoefde het ook niet meer, hij kwam me al snel vergezellen in de cafetaria na een droge 3-0 nederlaag.
Eindstand 10-6 dus, en het degradatiespook is nu meer dan ooit aanwezig. Het zal thuis tegen Galmaarden moeten gebeuren - of zouden we leider Knal over de knie kunnen leggen? :-)